Σεμιν. Αιγυπτιολογίας: Περίληψη ια΄ εισήγησης (27-01-2016), Dr. Richard Parkinson

Richard Parkinson,

Professor of Egyptology, University of Oxford; Fellow of The Queen’s College

“The tomb-chapel of Nebamun in the British museum”

Eleven magnificent fragments of wall-painting from a single ancient Egyptian tomb-chapel have long been recognized as some of the British Museum’s greatest treasures and have evoked comparisons with the ultimate representative of European art, Michelangelo. One painting shows a tall athletic man who is hunting birds in a crowded marsh creek full of fish, birds and butterflies, and who is accompanied by his glamorous wife, his small daughter and his leaping cat. This presents us with an archetypal image of Egyptian elite lifestyle, and the other scenes which show his servants and possessions are equally vibrant. The name of the athletic tomb-owner is not fully preserved on any of the fragments, but surviving traces show that it was almost certainly Nebamun. Around 1350 BC these scenes were painted as parts of a small painted chamber, one of the many that are carved into the rocky hills at the base of the desert escarpment opposite Thebes (modern Luxor). Nebamun himself would have been buried in a separate sealed burial chamber somewhere underneath this chapel, but these magnificent  paintings are all that remain of the man and his burial. Smaller fragments from the same tomb-chapel are now in Berlin, Lyons, and Avignon; many of these were identified and studied in the 1970s and 1980s by the Danish Egyptologist Lise Manniche.

Έντεκα υπέροχα σπαράγματα τοιχογραφιών από ένα αιγυπτιακό ταφικό παρεκκλήσι αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους θησαυρούς του Βρετανικού Μουσείου και έχουν συγκριθεί με τα έργα του απόλυτου εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής τέχνης,  του Michelangelo.

Μια από τις τοιχογραφίες εικονίζει έναν ψηλό αθλητικό άνδρα που κυνηγά πουλιά σ’ έναν βάλτο γεμάτο με ψάρια, πτηνά και πεταλούδες, συνοδευόμενος από την όμορφη γυναίκα του, τη μικρή του κόρη και την παιχνιδιάρα γάτα του. Η σκηνή παρουσιάζει μια αρχετυπική εικόνα της ζωής των ανώτερων αιγυπτιακών κοινωνικών τάξεων, ενώ και οι υπόλοιπες σκηνές που δείχνουν τους υπηρέτες και τα υπάρχοντα της οικογένειας είναι εξίσου ζωντανές. Το όνομα του ιδιοκτήτη του τάφου δεν διατηρείται πλήρως σε κανένα από τα σπαράγματα αλλά τμήματά του δείχνουν ότι ήταν σχεδόν σίγουρα Νεμπαμούν. Γύρω στα 1350 π.Χ. οι σκηνές αυτές δημιουργήθηκαν για να κοσμήσουν τους τοίχους ενός μικρού τοιχογραφημένου θαλάμου, ενός από τους πολλούς που είναι σκαμμένοι στους βραχώδεις λόφους απ’ όπου ξεκινά η έρημος απέναντι από της Θήβες (σημ. Λούξορ). Ο ίδιος ο Νεμπαμούν θα είχε ταφεί σε ξεχωριστό, σφραγισμένο ταφικό θάλαμο σκαμμένο κάτω από το παρεκκλήσιο αλλά οι υπέροχες αυτές τοιχογραφίες είναι ό,τι απέμεινε από τον άνθρωπο και την ταφή του. Μικρότερα σπαράγματα από το ίδιο αυτό ταφικό παρεκκλήσι βρίσκονται σήμερα στο Βερολίνο, τη Λυών και την Αβινιόν. Κάποια από αυτά τα σπαράγματα ταυτίστηκαν και μελετήθηκαν τη δεκαετία του 1970 και του 1980 από τη Δανή αιγυπτιολόγο Lise Manniche.